روانشناسی و تربیت نیروی کار مهاجر- دکتر محمدعلی جلایر

روانشناسی و تربیت نیروی کار مهاجر- دکتر محمدعلی جلایر

بیست و چهارم دیماه 1395

مقدمه:

       در دنیای امروزین از هر 10 نفر 3 نفر مهاجر هستند یعنی در مکانی که زندگی می کنند در آنجا به دنیا نیامده اند. مهاجرت واژه ای آشنا در محاورات روزمره  امروزین جوامع ماست. در روزگاران نه چندان دور غربت وغریبه واژه  سوزناک و ترحم  برانگیزی بود. برای قشری ازمردم که به نحوی رنج ناشی از  بدبختی و بیچارکی را تجربه می کنند وانمود می ساخت اما امروزه واژه ای بسیار  مانوس وآشنا شده است قرین همه اقشار و  طبقه های اجتماعی.

      در گذشته  به افرادی که نا آشنا بودند غریبه می گفتند و آدم ها  در نگاه آغازین به  دو دسته تقسیم  می شدند آشنا و  غریبه، آشنا  ها افرادی بودند که آنها را می شناختیم و غریبه ها افرادی بودند که  به  زمان و یامکان  زندگی ما تعلق نداشتند و با آنها  آشنایی چندانی نداشتیم و یا بعبارتی اطلاعات چندانی از زندگی و رسوم و عادات و رفتار آنها نداشتیم . ترس از غریبه ها و افراد نا آشنا بخشی ازویژگیهای  رفتاری است که از دوران کودکی پا به عرصه زندگی ما  می گذارد و  بخشی ازتفاوتهای فردی انسانها از  آغاز زندگی و  نحوه مواجهه با افراد و وضعیت پیرامونی نشات می گیرد.

      مهاجرت پیش از آن که علتش واکاوی  شود می بایست  آثار آن  مورد بررسی و پژوهش قرار گیرد.  گرچه که علل مهاجرت خود زمینه ساز آثار و نتایج و ویژگیهای آن  خواهد  بود. در  داستان آفرینش، انسان در آغاز خلقت در راحتی و  آسایش  بهشت برین قرار می گیرد و زندگی مشحون از نعمات را تجربه می کند لیکن با هبوط انسان به زمین  می توان چنین پنداشت که  معنا و مفهوم زندگی با مهاجرت عجین و آغشته  گردید. حتی تولد نوزاد را نیز می توان نوع بدیعی از مهاجرت دانست، دل کندن از انس و الفت و پیوند  درونی با مادر وپانهادن در دنیایی دیگر که نامانوس وناشناخته  می نماید و  اولین  ضجه و ناله مشحون از خستگی و دشواری راه پیموده شده و سنگینی هوایی که طاقت استشمامش را نداریم   شمه ای از  مشکلات  آغازین مهاجرت  را نشان می دهد. می توان چنین وانمود کرد که زندگی را با مهاجرت آغاز می کنیم و با هجرت به  سرای دیگری  طی طریق می نماییم و بعبارتی برای مهاجرت پایانی نیست و زندگی مشحون از حرکت است و مهاجرت. آنچه که به واژه مهاجرت رنگ می بخشد و معنی می آفریند قرار نیست بلکه حرکت است و دوام و  استمرار زندگی در مهاجرت، نه آنکه فرض برآن باشد که بیقراری توامان زندگی است ،  زندگی یعنی حرکت و مهاجرت و طی طریق  که عرفان و شناخت و الوهیت انسانی از آن رنگ می پذیرد و جلوه می یابد.( بخشی از کتاب در حال تدوین روانشناسی و تربیت نیروی کار مهاجر- دکتر محمدعلی جلایر)